Goudplevieren zijn in Nederland vooral in de winter waar te nemen, wanneer grote aantallen neerstrijken op het wad, langs rivieren en in grazige weilanden. Goudplevieren broeden niet in Nederland; het laatste broedgeval dateert uit 1974, het voorlaatste uit 1937.

De goudplevier is vrijwel overal te vinden waar toendra's en uitgestrekte hoogvenen zijn: noordelijke streken als Noord-Ierland, Schotland en Wales, Scandinavië, IJsland en de Baltische Staten. In het Bourtanger Moor in Duitsland (en een klein deel in Drenthe) broedt een enkele goudplevier. De grootste aantallen worden op IJsland gevonden.

Hoogveen, intergetijdenzone, kust, wad, weiden (kleinschalig), weilanden (uitgestrekt).

De goudplevier is een typische vogel van hoogvenen, hooglanden en ruige open toendra's. Zowel het mannetje als het vrouwtje maakt een kuiltje in de grond. Het vrouwtje maakt en keuze en bekleedt het kuiltje met twijgjes, mos en gras. Na het broedseizoen zoeken de goudplevieren de graslanden en de kuststroken op voor voedsel.

Goudplevieren zoeken in grote groepen naar voedsel in weilanden of op het wad. In weilanden worden ze vaak gezien samen met kieviten. Op het wad worden ze zelden gezien waden in ondiep water. Ze hebben een voorkeur voor droge grond. Met hun korte stevige snavel trekken ze pieren en duizendpoten uit de grond. In het broedgebied nemen de goudplevieren deel aan gemeenschappelijk baltsceremonies. De mannetjes ren met opgeheven vleugels op elkaar af en spelen haasje over. Meerdere mannetjes jagen meestal achter één vrouwtje aan.

Van Noordwest Rusland en Fenno-Scandinavië trekken de goudplevieren via Nederland langs de kust naar Frankrijk en westelijk Afrika.

Zuid-Europa en westelijk Afrika.

De goudplevier is sinds 1937 als regelmatige broedvogel verdwenen. Er zijn na die tijd nog welke enkele baltsende mannetjes aangetroffen, maar bewijzen voor broedpogingen zijn er niet. In anderhalve eeuw tijd is de broedpopulatie van de goudplevieren in de Benelux, Noord-Duitsland en Denemarken, sterk achteruit gegaan. Er broeden nog enkele broedparen in Neder-Saksen en Jutland. Deze sterke achteruitgang is het gevolg van de enorme teruggang van hoogveengebieden en heideterreinen. De goudplevier lukt het niet, zoals andere typische broedvogels van hoogveengebieden, de stap te zetten naar weidelandschappen.